20-02-21 Het Hem Terrein - Zaandam
20-02-21
12.00 tot 18.00
De eerste echte lente dag. Wat een heerlijkheid. We zijn ditmaal naar Hem terrein gegaan. Wij kwamen daar aan rond 12.00 gok ik. Nu ben ik (Gijsje) wederom even de geschiedenisboekjes ingedoken en nu blijkt dat dit terrein sinds 1895 gebruikt werd om vuurwapens, munitie en artillerie voor het Nederlandse leger te vervaardigen. Inmiddels is dit verleden tijd en zijn er een aantal bedrijven gehuisvest.
Het had ons natuurlijk reuze geleken als wij een oude kogel o.i.d. zouden vinden. Maar dit was ons helaas niet gegund. In plaats daarvan hebben wij velen non-objecten gevonden. Die lijken op drolletjes, of grote drollen. Maar dan met pokken erop.
Mijn vrienden Eva Meijer, Olli en Doris kwamen langs. Olli en Doris vonden het medium leuk tot stom. Gelukkig had ik wat hondenkoekjes opzak wat het allemaal ietsje aangenamer maakte. Eva vond het geloof ik wel leuk, maar wou zelf niet vissen. Het is ook nogal vies allemaal. Eva is o.a. filosoof en weet heel veel over dieren. Zo heeft ze ons kunnen vertellen dat de pok een gigantisch lange penis heeft (allemaal, ze zijn hermafrodiet) en dat ze armpjes hebben. Soms loost de pok zijn zaad zomaar in het water. Andere pokken voelen dan wel een noodzaak, dan wel een behoefte om met hun armpjes dit zaad naar binnen te werken. Ik vond het erg schattig van de pok. Echt een leuk wezentje. Ze geven de non-objecten met hun aanwezigheid echt een beetje sjeu. Evenals de mosseltjes overigens (die wij echt wel teruggooien).
Vervolgens zijn wij onze weg vervolgd. Richting het mooie Zaandam. Hier hebben we op een steigertje gestaan en trokken wij naast wat rommel en een fietsslot weer eens wat witte mannen aan die reeds met hun pensioen aangevangen waren. Deze mannen hebben altijd wat te vertellen. En wij luisteren maar al te graag, want ook zij zijn Collectief Het IJ. Een man vertelde dat hij de vogels iedere dag voert. Ik geloof wel drie kilo pinda’s per dag. Daarnaast strooit hij extra zaad voor de duiven en voert hij de eenden en de ganzen in Het IJ. Dat vonden wij allemaal ontzettend leuk om te horen. Want wij allen zijn echte vogelvrienden.
Jelmer moest helaas vanaf dit punt richting huis, wij zijn nog even doorgegaan. Dieper Zaandam in. Hier vonden wij een patatkraam. Dit kwam erg goed uit, wij hadden wel trek. We hebben allemaal patat gegeten en we zagen een mooie rups en een lieveheersbeestje. Na het smikkelen hebben wij de spreekwoordelijke hengel nog eens uitgegooid en vingen we, naast wat zogenoemde drollen, een oude fiets. Op deze fiets heeft Lyckle gedrumd -hij had toevallig drumstokken mee-, a la Han Bennink, a la Frank Zappa (maar dan nog beter natuurlijk). Wat eigenlijk grappig was, was dat Lyckle eigenlijk de hele tijd een bloedneus had, wat erin resulteerde dat hij er echt een beetje gek uitzag.
Wat ik tot slot nog even wil vermelden: wij hadden ditmaal veel apparatuur mee. Waaronder een een hydrofoon. Wanneer men de hydrofoon gelijktijdig draagt met het vissen met de magneet, ontstaat er een bijzondere gewaarwording: je voelt de grond, de bodem van het water, en je kan horen wat er gebeurt! Je hoort het ‘vastklikken’ van de magneet, het schuiven over de hobbelige, rommelige bodem, de druppels die in het water vallen, de stroming. M.a.w. je zintuigen worden verlengd. Je bent zowel aan de kade, als in het water. Magie zeg ik u!
